Ik groeide op in een tijd waarin er nog lang geen sprake was van Tinder en andere online dating apps. Terwijl mijn klasgenoten hun eerste afspraakjes regelden achter de sporthal op school en tongzoenen ontdekten op de Radio Donna Party zat deze laatbloeier braaf thuis.

De enige vorm van romantiek die ik in mijn prille tienerjaren had speelde zich af op het kleine scherm. Ingeborg zette zich er op vrijdagavond belangeloos – dat exclusiviteitscontract met VTM vergeten we even – in om het liefdesleven van vrijgezellen nieuw leven in te blazen. Blind Date was een programma met kandidaten die een snoepreisje wilden scoren op zoek waren naar een leuke date.

Een kleine twintig jaar later zit het programma nog steeds in ons collectief geheugen, zweeft Ingeborg ergens op een chakra-wolk en heb ik nog altijd de neiging om me om te draaien en enthousiast naar de menigte te zwaaien als ik een trap oploop.

We zijn nu eenmaal de eerste generatie die massaal op de eerste rij zat toen het sprookje van onze ouders in gruzelementen viel

Anno 2015 is er nog weinig Donna op de radio en moet ik het in datingland helaas ook zonder de hulp van Ingeborg zien te redden. Het daten verloopt bijgevolg met vallen en opstaan. Omdat een mens leert uit zijn ervaringen heb ik besloten om vijf wijsheden met jullie te delen – niet dat ik mezelf wil uitroepen tot zelfhulpgoeroe of datingexpert, integendeel.

Spreek je date aan met de juiste naam

Het lijkt een evidentie maar dat is het niet altijd. Ik kan het weten! Je zakt dan wel even door de grond van schaamte, ook al was er een aannemelijke verklaring voor. Hij leek verdacht veel op het lief van een vriendin en dit ook in levende lijve. Voor ik ’t wist floepte ik er dan ook de naam van die andere jongen uit. Een netelige situatie die je beter vermijdt, al was het ijs direct gebroken en werd de kerel in kwestie later een goede vriend.

Hit or miss

De eerste minuten van een first date zijn altijd cruciaal. Je weet op voorhand niet wie er voor je neus zal verschijnen, zelfs al chat je al een hele poos met elkaar. Een paar jaar geleden maakte ik ooit de fout om meteen op restaurant af te spreken. Het aperitief stond nog niet op tafel en ik zat mezelf al af te vragen waarom ik niet bij mijn katten thuis was gebleven.

Ik ging op zoek naar een vluchtroute in het toilet maar die was er niet … Ik moest de avond willens nillens uitzweten. Sinds dat akkefietje ben ik fan van koffiedates: je gaat gewoon een kop koffie drinken en daarna zie je wel. Is het leuk, dan volgt er een tweede kop, ga je samen een hap eten en voor je het weet spring je pas op de laatste trein naar huis.

Sla je de bal mis, dan kies je na de kop koffie het hazenpad met het excuus dat je nog hebt afgesproken met je vriendin Lily – weet hij veel dat Lily mijn kat is. Schalks van me, min tien karmapunten.

Verwacht niet te veel van een eerste date

Dat doet de ander waarschijnlijk ook niet. Doorgaans moet je op zijn minst al één volle tienbeurtenkaart met dates hebben eer de we-zien-wel-fase voorbij is. We zijn nu eenmaal de eerste generatie die massaal op de eerste rij zat toen het sprookje van onze ouders in gruzelementen viel. Daarom moeten we al erg zeker van ons stuk zijn eer we ons kwetsbaar willen opstellen ten opzichte van de ander. Op zich is dit niet onoverbrugbaar, het duurt alleen wat langer.

Codetaal

Dat een serie kijken in datingland codetaal is voor wat anders las je al in een vorig schrijfsel.

Kiezen is verliezen

Hoeveel Tinder-matches heb jij al? Ja, Tinder-matches, ze hebben veel weg van Panini-stickers. Je verzamelt ze, kleeft ze in een album en gaat daarna op zoek naar de volgende. Behalve als je een blinker beet hebt natuurlijk, dan schep je erover op tegen je vrienden en heel soms wil je zelfs met hen ruilen.

Onze prestatiegeneratie heeft wat last van keuzestress en bindingsangst. Er kan altijd ergens nog een betere partij rondlopen en die mag zeker niet door de mazen van ons net glippen. Daarom wedden de meeste op verschillende paarden en schuiven we het keuzemoment zo ver mogelijk voor ons uit.

Al werkt mijn brein zo niet. Eenmaal ik iemand in mijn vizier heb verander ik in een Shetlandpony met oogkleppen op die het op de renbaan dikwijls moet opnemen tegen vijf Arabische volbloeden. De pony moet dan halverwege de race opgeven want hij haalt het toch nooit.

Vijf om nooit meer terug te zien

Als toemaatje nog een bloemlezing uit de categorie ‘Die zien we nooit meer terug’ – in een ideale wereld zou de kenmerkende voice over uit Blind Date dit voorlezen:

Kandidaat 1 is een joviale kerel maar vergat te vermelden dat hij geen vrijgezel is. Een verstaanbare vergetelheid want het lief zat op dat moment in het buitenland. In deze moderne tijd moet dat toch kunnen hé?

Kandidaat 2 is niet vies van een paar weken online stalking en als dat geen vruchten afwerpt, leidt hij je om de tuin met een vals profiel. Dat wordt lachen, gieren en brullen als je nietsvermoedend met hem afspreekt.

Kandidaat 1 is een joviale kerel maar vergat te vermelden dat hij geen vrijgezel is. Een verstaanbare vergetelheid want het lief zat op dat moment in het buitenland.

Kandidaat 3 is een boerenzoon die nog bij mammie en pappie woont. In het weekend steekt hij als een echte vent graag de handen uit de mouwen. Zo beoefent hij op de boerderij zijn hobby’s: koeien melken en – zet je schrap – kippen slachten.

Kandidaat 4 komt uit Sint-Niklaas.

Kandidaat 5 is verpleegkundige in een psychiatrische instelling. Hij is een sloeber want hij raakt opgewonden als hij weerbarstige patiënten kan vastbinden en platspuiten met een kalmeringsmiddel.

Handycam

Met welke kandidaat wil je op reis een jolig filmpje maken met de handycam? Wie staat er zo dadelijk aan de andere zijde van de wand? Maak nu je keuze!

En geen paniek want als de persoon achter de wand  je type niet is, dan wissel je hem toch gewoon in voor een andere kandidaat. Al wordt de tiendaagse strandvakantie in Phuket dan wel herleid tot een weekendje in de Moezelstreek. Kiezen is altijd verliezen.