Wat hebben een goed lief en guacamole met elkaar gemeen? Ze bestaan uit drie basisingrediënten. Terwijl voor de dip avocado, peper en zout onontbeerlijk zijn, is de ideale partner geil, grappig en aardig. Ontbreekt er iets uit die drievuldigheid, dan blijf je zitten met een fletse drab.

Een gezelschap van theatermensen, een filmregisseur en deze columnist brengt de avond door in een Londense bar. Onverwacht zoeken we onze troost in geestverruimende dranken toen bleek dat ‘iemand’ erin geslaagd was om slechts voor één van de twee delen van een toneelstuk kaartjes te bestellen. Die iemand, dat was ik.

Bij burgers en kaarslicht zag onze guacamole-metafoor het daglicht

De willekeurig bij elkaar geflanste individuen passen op de een of andere manier toch bij elkaar. We filosoferen over het leven alsof we elkaar al seizoenen kennen. Het is geen verrassing dat zes benevelde mannen die op mannen vallen, en op dat moment allemaal min of meer van straat zijn, algauw over mannen praten. Over liefde voor mannen. Over seks met mannen. Over wat van een man een goed lief maakt.

Een goed lief is aardig, grappig en geil. Een goed lief is peper, zout en avocado. Een goed lief is guacamole besluiten we vastberaden. Bij burgers en kaarslicht zag onze guacamole-metafoor het daglicht.

De volgende dag keren we elk terug naar onze eigen levens. Het gezelschap ontbindt zich, de seizoenen wisselen elkaar af. Relaties lopen op de klippen, of toch de mijne tenminste. Ik ben het bestaan van de metafoor rats vergeten tot de warrige notitie van onze zattemansfilofosfie maanden later tijdens het scrollen op mijn smartphone opduikt.

Ik denk terug aan mijn ex en toets onze metafoor aan de werkelijkheid. Aardiger dan hem ga je ze niet snel vinden. Was hij misschien té aardig? Kan iemand hoegenaamd ooit te aardig zijn? Of ben ik gewoon te moeilijk? Grappig was hij bij momenten, van kurkdroog tot ongegeneerd platvloers. De lachrimpels die ik er tijdens de drie seizoenen die we samen deelden bijkreeg, zijn daar het zichtbare bewijs van. He was a horny little bastard, dus ook op dat vlak viel er niets te klagen.

De twijfel werd voelbaar, een stilzwijgende voorbode van het nakende afscheid. We bedreven vaker de stilte dan de liefde

Op papier was hij het ideale lief. Toch begon er wat te knagen. De guacamole miste iets. Ik miste iets. Ik begon me af te vragen of hij ook iets miste. Of we de beste versie van onszelf wel bij elkaar konden zijn? Ben ik goed voor hem? Is hij goed voor mij? Halen we het beste in elkaar naar boven? De twijfel was onze relatie binnengesijpeld en nestelde zich tussen mijn oren.

De twijfel werd voelbaar, een voorbode van het nakende afscheid. We bedreven vaker de stilte dan de liefde. Soms is een goed lief zijn niet voldoende. Soms is elkaar graag zien niet genoeg. Soms kom je er niet met peper, zout en avocado alleen.

Daar sta ik dan, met mijn onnozele dronkemansmetafoor. Was de liefde maar zo simpel. Tijd om het gezelschap terug bijeen te roepen en onze magische formule nog eens onder de loep te nemen. In een Londense eettent, als het even kan. Eventuele caféwijsheden laat ik verdampen in de was van de nacht.